Tiki, manie, rytuały, kompulsje i obsesje.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne ma wiele twarzy.
Coraz więcej dzieci i młodzieży cierpi na to zaburzenie psychiczne, ale niewiele jest skutecznych nurtów terapeutycznych, które proponują rozwiązanie problemu bez konieczności podania dzieciom leków psychotropowych.

Moje doświadczenie kliniczne pokazuje, że wielu psychologów potrafi trafnie zdiagnozować problem, ale niewielu ma odpowiednie narzędzia terapeutyczne dostosowane do pacjenta i jego problemu, aby skutecznie i szybko rozwiązać trudną dla rodziny sytuację.

Bardzo często rodzice widząc takie zachowania, nie wiedzą jak zareagować.
Niektórym rodzicom wydaje się, że to jakieś dziwactwa za które każą dzieciaki.
Niektórzy rodzice tak się przejmują problemem dziecka, że zaczynają wykonywać pewne rytuały za nich.
Niektórzy nauczyciele upominają dziecko na lekcji, wpisując uwagę do dzienniczków elektronicznych, że niegrzeczne, hałasuje na lekcji, nie może usiedzieć. Albo odwrotnie – nie słucha i jest nieobecne.
O czym wtedy myśli? Nie wiadomo.

Rodzice zgłaszają się do mnie także dlatego, że staram się rozwiązać problem natręctw u dzieci zadając im proste zalecenia do wykonania w domu. Po odblokowaniu sytuacji uczę je radzenia sobie z emocjami w szkole i w domu, bez konieczności sięgania po leki ansjolityczne czy antydepresyjne.